Կրթություն. համափաչ իրավունքի անհամաչափ իրացումը

Կրթության համաչափ զարգացման մասին խոսում են ոլորտի բոլոր պատասխանատուները:

ՀՀ նոր կառավարության ծրագրում ևս սա ամրագրված էր առանձին կետով, սակայն ինչպե՞ս են  պատասխանատուները  պատկերացնում կրթության համաչափ  զարգացումը և կրթության իրավունքի համահավասար իրացումը, եթե, օրինակ, 2007-2013 թթ. պետբյուջեից կրթության ոլորտին հատկացվող գումարները նվազել են 14,98 տոկոսից  9-ի: Պետության կողմից կրթությանը տրվող գումարը տարածաշրջանում ամենաքիչն է՝ ՀՆԱ-ի 2.5 տոկոսը միայն, չնայած Կրթության զարգացման 2011-2015թթ. պետական ծրագրով նախատեսվում էր կրթությանը տրամադրվող գումարը հասցնել ՀՆԱ-ի 4 տոկոսը, բայց դա մնաց թղթի վրա, ինչպես համաչափ զարգացումը: «Եթե փորձենք ավելի մատչելի բացատրել կրթության համաչափ զարգացման սկզբունքը, ապա կարող ենք ասել, որ սա նշանակում է ոչ թե կրթական համակարգի հավասար ֆինանսավորում, այլ այնպիսի ֆինանսավորում, որպեսզի երկրի ողջ տարածքում ստեղծվեն հավասար պայմաններ:

Այսինքն՝ եթե որևէ մարզում, կամ որևէ տարածաշրջանում կարիքն առավել մեծ է, դրան ուղղված ֆինանսավորումն էլ համապատասխանաբար պետք է մեծ լինի: Սրա հիմքում, ըստ էության, խոցելի, կարիքավոր խավերի   աջակցության գաղափարն է»,- բացատրում է կրթության ոլորտի փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանը: Նույն գաղափարն էր դրված նաև ավագ դպրոցների ստեղծման  հիմքում. նպատակը մեկն էր՝ փորձել ազատվել կրկնուսույցների ինստիտուտից և բարձրագույն կրթություն ստանալու մեկնարկային պայմանները հավասար դարձնել բոլորի համար: «Այն, ինչ ունենք այսօր, ավելի շատ սելեկտիվ կրթություն է, ոչ թե հանրակրթություն, որոշակի խավի երեխաներ հավաքվում են հատուկ պայմաններով դպրոցներում, մյուսները՝ սովորական: Հայաստանում երեխաների 30-40 % է լավ կրթություն ստանում, մնացած 60 %-ը միայն դպրոց է հաճախում»:

Այսպիսով ստացվում է, որ պետությունը կրթության միջոցով ինստիտուցիոնալացնում է հասարակության բևեռացումը, մինչդեռ նրա առաքելությունը պետք է այլ լիներ՝ կրթության միջոցով ձևավորել հավասար մեկնարկային պայմաններ ունեցող հասարակություն: Խնդիրը գումարի նպատակային բաշխման մեջ է, ասել է թե՝ տարբերակված, ըստ կարիքի, այլ ոչ թե այնպես, ինչպես այսօր արվում է ՝ ըստ սովորողների թվի ֆինանսավորման սկզբունքի: Կրթությունը հանրային կյանքի ամենածախսատար ոլորտներից է,  սակայն, նաև ոլորտ է, որն ունակ է երկարաժամկետ հեռանկարում հետ բերել ներդրված գումարը: Խնդիրը գումարի նպատակային բաշխման մեջ է, ասել է թե՝ տարբերակված, ըստ կարիքի, այլ ոչ թե այնպես, ինչպես այսօր արվում է ՝ ըստ սովորողների թվի ֆինանսավորման սկզբունքի:

Պարզ հաշվարկ՝ օրինակներով

Լոռու մարզի Դաշտադեմ համայնքի միջնակարգ դպրոցն այս տարի մեկ առաջին դասարանցի ունի, անցյալ տարի դպրոցն ունեցել է միայն 12 աշակերտ: Վայոց Ձորի Խնձորուտ համայնքի դպրոցն ունի 84 աշակերտ: Տավուշի մարզի Այգեպարի դպրոցի աշակերտների թիվն ընդամենը 48 է:

Բարեկամավան գյուղի դպրոցում 21 երեխա է սովորում, իսկ Սյունիքի մարզի Շիկահող գյուղի դպրոցում՝ 18: Այսինքն Դաշտադեմում պետությունից ստանում են ընդամենը 12 աշակերտի գումար, մեկ աշակերտի համար նախատեսված գումարը նույնն է ինչ Երևանում,  մինչդեռ եթե Երևանում աղքատության մակարդակն, ըստ պաշտոնական տվյալների, 25 տոկոս է, ապա Լոռու մարզում՝ 38.6- 40 տոկոս։

Դաշտադեմի 12 կամ Շիկահողի 18 աշակերտի գումարով հնարավոր չէ ապահովել նորմալ ուսումնական գործընթաց, բոլոր առարկաների գծով ուսուցչական կազմ, աշակերտները չունեն այլընտրանքային կրթության հնարավորություններ, որպիսիք կան Երևանում կամ մեծ քաղաքային համայնքներում։

«Այսօր պետությունը հարուստ և աղքատ երեխաների կրթության համար ծախսում է նույն գումարը, մինչդեռ ֆինանսապես ապահովված երեխան կարող է և սովորաբար օգտվում է լրացուցիչ կրթական ծառայություններից՝ կրկնուսույցներ և այլն, իսկ երեխան, որը ֆինանսական նման կարողություններ չունի, մնում է բացառապես դպրոցի տրամադրած ծառայությունների հույսին»,- ասում է Սերոբ Խաչատրյանը:

Աշակերտի թվով կատարվող ֆինանսավորման դեպքում դպրոցը չի կարող ապահովել պատշաճ մանկավարժական և ոչ մանկավարժական աշխատակազմի համալրում: Շատ դպրոցներում ստիպված են լինում միավորել դասարանները: Օրինակ՝ 5 և 6 –րդ դասարանների աշակերտները նույն դասաժամի ընթացքում են անցնում տարբեր ծրագրերով սահմանված կրթական կուրսը: Ըստ էության, եթե անգամ ուսուցիչը չափազանց բարեխիղճ է, ստիպված է լինելու կիսել առարկայի համար հատկացված դասաժամը՝ երկու տարբեր ծրագրեր դասավանդելու համար:

Տեսանյութ

Աղբյուրը`aravot.am

«Ձեր նյութի վերնագիրը դրեք՝ Նարեկի դպրոցի վերջը»,- ասում է դպրոցի տնտեսվարը

Արարատի մարզի Նարեկ գյուղի միջնակարգ դպրոցը մուտքից տեսնողները դժվար թե կարծեն, որ ներսում ավերակ է: Դպրոցի մուտքի կողմից երևում են վարդագույն տուֆից պատերը, փայլուն թիթեղյա նոր տանիքն ու մետաղապլաստե պատուհանները: Նման տեսարանից հետո դժվար թե ինչ-որ մեկի մտքով անցնի, որ այդ շենքի ներսում 137 աշակերտի կյանք վտանգված է: Նման տպավորություն նաև մենք ունեցանք, երբ կանգնեցինք դպրոցի մուտքի առջև: Բայց բավական է մտնել դպրոցի պատերից ներս կամ գնալ շենքի հետնամաս՝ պատկերն անմիջապես կփոխվի:

Մեր այցելության պահին դպրոցի տնօրենը տարածքում չէր: Ուսմասվարի հանձնարարությամբ դպրոցի շենքային պայմանները ներկայացրեց տնտեսվար Մանուկ Պողոսյանը: Վերջինս երկար տարիներ աշխատում է այստեղ և դպրոցի մասին գրեթե ամեն ինչ գիտի:

«Ձեր նյութի վերնագիրը դրեք՝ Նարեկի դպրոցի վերջը»,-ասում է Մանուկ Պողոսյանը: Պատմում է, որ 2009թ. մասնակի փոխվել են դպրոցի պատուհանները, իսկ 2011թ. դարձյալ մասնակի տանիքն են փոխել: Վերանորոգման աշխատանքներն իրականացվել են պետական բյուջեի միջոցներով:

Դրանից հետո գրեթե ամեն տարի խոստացել են, որ դպրոցը կապիտալ կվերանորոգվի, սակայն մինչ օրս ուսուցչական անձնակազմն ու աշակերտները սպասում են այդ խոստումների իրականացմանը:

«Հույս տվել են՝ թե՛ մարզպետարանից, թե՛ Երևանից, ասել են՝ կգանք կվերանորոգենք, բայց չկան: Անցյալ տարի էլ են եկել, ասել, այս տարի դեռ չեն եկել, բայց մինչև հիմա չեն վերանորոգել»,-ասում է Մ. Պողոսյանը:

Դպրոցի առաջին հարկից արդեն հասկացվում է, որ այնտեղ առանց վախի նորմալ դաս անցկացնել գրեթե անհնար է: Երկհարկանի շենքի հիմնասյուներն առաջին հարկից մինչև վերջ լայն ճաքեր ունեն, ինչը թուլացնում է շենքի սեյսմակայունությունը: Լայն ճաքեր են առաջացել նաեւ դասասենյակների պատերին, ինչի պատճառով դրանք պինդ հպման դեպքում շարժվում են:

Տնտեսվարն ասում է, որ գյուղը սեյսմիկ գոտում է, եթե թույլ ցնցում լինի, շենքը չի դիմանա, և իրական վտանգ կստեղծվի երեխաների կյանքի ու առողջության համար: Մանուկ Պողոսյանի խոսքերով՝ երբ երեխաները երկրորդ հարկում վազում են, ներքեւում ցնցում են զգում: Պողոսյանը պնդում է՝ կոսմետիկ վերանորոգումները դպրոցը չեն փրկի, հիմնանորոգում է պետք:

«Մեր դպրոցը հիմքից վերանորոգման կարիք ունի: 30 տարի առաջ է կառուցվել, բայց ոչ մի անգամ չի հիմնանորոգվել: Բացի պատուհանների ու տանիքի մասնակի վերանորոգումից, դպրոցում ոչինչ չի արվել»,-նշում է Մ. Պողոսյանը:

Դպրոցի սանհանգույցները գրեթե չեն գործում: Մանուկ Պողոսյանը պատմեց, որ ինչ-որ կազմակերպություն տարիներ առաջ վերանորոգել է, սակայն անհաջող և այժմ չեն կարողանում պատշաճ օգտագործել: Դրանցից երկուսի դռները փակել են, որովհետև շահագործել հնարավոր չէ:

Շենքի ներսի որոշ հատվածներում առաստաղի ծեփերի մի մասը պոկված-կախված է և ցանկացած պահի կարող է ընկնել աշակերտների վրա:

Փոխված չեն էլեկտրական լարերը: Դպրոցի զգալի մասում վարդակները չեն աշխատում:

Մանուկ Պողոսյանն ասաց, որ դասասենյակները ջեռուցվում են էլեկտրական սալիկներով: Որտեղից որ պետք է սալիկը միանա, վարդակները վերանորոգել են, լարերը՝ փոխել, մնացածը վատ վիճակում է: Եթե ցանկանան միջոցառում անել, առաջին հարկում որևէ գործող վարդակ չեն գտնի, որ կարողանան էլեկտրականություն ստանալ:

«Մարդը որ հիվանդ է, ինչքան ուզում ես թանկանոց հագուստ հագցրու, էն չի: Նույնը սա է, պետք է զրոյից ամեն ինչ փոխվի»,-ասում է դպրոցի տնտեսվարը:

Երբ շրջում էինք դպրոցի ներսում, դասասենյակներից մեկում ֆիզկուլտուրա էին պարապում: Ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչ Էմին Գևորգյանն ասաց, որ մարզադահլիճում հնարավոր չէ դաս անցկացնել, ոչ մի պայման չկա:

«Դահլիճը շատ անմխիթար վիճակում է, ոչ մի հնարավորություն չկա: Իսկ ուսման որակն էլ՝ ըստ հնարավորության չափի, պահում ենք»,-ասաց Էմին Գևորգյանը:

Նա պատմեց, որ երբ երեխաները դահլիճում են պարապում, փոշու մեջ կորում են: Հատակը քանդված է, անհարթ և չի կարողանում գնդակի հետ աշխատելու կանոնները սովորեցնել: «Բասկետբոլ խաղալու համար գնդակը խփում ես գետնին լրիվ այլ կողմ է թռչում, հատակը անհարթ է»,-ավելացնում է ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչը: Բացի այդ, դահլիճը չի ջեռուցվում:

Ֆիզկուլտուրայի դասերը շատ թե քիչ բնականոն հունով անցնում են միայն բարենպաստ եղանակային պայմանների դեպքում, երբ հնարավոր է լինում դրսում պարապել: Բայց դա էլ բավարար չէ, քանի որ ծրագրով նախատեսված պարապմունքներ անցկացնելու համար գույք չունեն, օրինակ՝ մագլցող պարան:

Ըստ Արարատի մարզպետարանի տրամադրած տեղեկատվության՝ Նարեկ գյուղի դպրոցի պատուհանները փոխելու համար գումար է հատկացվել 2011թ.՝ 14 մլն 610 հազար դրամի չափով: Այդ աշխատանքները վստահվել են «Շեն տանիք» ՍՊԸ-ին: Տանիքի մասնակի փոխման վերաբերյալ տեղեկատվություն չկա:

Աղբյուրը` hetq.am

Արագածոտնի մարզ. Վերանորոգված, բայց վերանորոգման կարիք ունեցող դպրոցները

«Հետքի» նկարահանող խումբն այս անգամ մեկնել էր Արագածոտնի մարզ՝ ուսումնասիրելու 2006-2015թթ. դպրոցաշինական ծրագրերը: Արագածոտնի մարզպետարանի տրամադրած տեղեկատվության համաձայն՝ 2006-2015թթ. ընթացքում մարզի կրթական հաստատությունների վերանորոգման համար պետական բյուջեից հատկացվել է 9 մլրդ 106 մլն դրամի չափով գումար:

Գումարները ծախսվել են, բայց վերանորոգված դպրոցները դարձյալ վերանորոգման կարիք ունեն:

Ուջանի միջնակարգ դպրոց

Դպրոցը վերանորոգվել է 6 տարվա ընթացքում՝ 2009-2015թթ.: Վերանորոգման աշխատանքներն իրականացրել են 3 ընկերություններ՝ «Ադոն», «Գրեդշին» ընկերությունները և Արագածոտնի նախկին մարզպես Սարգիս Սահակյանի եղբորը՝ Նաիրի Սահակյանին պատկանող «Ես և Նա» ՍՊԸ-ն: Արագածոտնի մարզպետարանի տրամադրած տեղեկատվության համաձայն՝ դպրոցի վերանորոգումն արժեցել է մոտ 273 մլն դրամ:

Այս գումարով  ամբողջությամբ վերանորոգվել է դպրոցի հիմնական մասնաշենքը, իսկ տարրական դասարանների համար նախատեսված մասնաշենքը մասնակի է վերանորոգվել:

Չի փոխվել տարրական դասարանների մասնաշենքի դռների զգալի մասը: Բացի այդ, շենքը փայտե առաստաղով է և նորոգման կարիք է զգացվում: Պետք է փոխվի նաև հատակը: Իսկ կոսմետիկ վերանորոգման մասին չենք խոսում:

Մինչ դպրոցում մտածում են երկրորդ մասնաշենքի վերանորոգման համար միջոցներ գտնել, առաջ է քաշվել հիմնական մասնաշենքի կոսմետիկ վերանորոգման հարցը: Խոնավությունը պատերով վերև է բարձրանում և քայքայում ներկն ու ծեփանյութերը:

Դպրոցի տնօրեն Ավետիս Հարությունյանը «Հետքի» հետ զրույցում ասաց, որ Արագածոտնի մարզպետը խոստացել է այս աշնանը դպրոցում կոսմետիկ վերանորոգում կատարել, որպեսզի թերությունները վերացվեն:

Անդրադառնալով փուլային վերանորոգումներին՝ տնօրենը նշեց, որ այդ տարբերակն այնքանով է լավ, որ դպրոցն, ի վերջո, վերանորոգվում է, սակայն սկսել է նկատել թերությունները:

Ավետիս Հարությունյանի կարծիքով՝ լավ կլինի դպրոցներում իրականացվեն ոչ թե ընթացիկ վերանորոգումներ, ինչպես իրենց դպրոցում է եղել, այլ ամբողջությամբ հիմնանորոգվեն, իսկ իրենց մասնաշենքը թեև նորոգվել է, սակայն ամրացման որևէ աշխատանք չի իրականացվել:

Դպրոցը ջեռուցվում է էլեկտրական սալիկների օգնությամբ: Լոկալ ջեռուցման մարտկոցները տեղադրված են, սակայն դրանք միացված չեն ընդհանուր ցանցին և «դեկորի» դեր են կատարում: Պատճառն այն է, որ դպրոցը գազիֆիկացված չէ, համապատասխան գումար չկա: Բացի այդ, լոկալ ջեռուցման ցանց անցկացնելու համար փոփոխություններ պետք է իրականացվեն նաև դպրոցի ներսում, ինչի համար, տնօրենի խոսքերով, ևս զգալի ֆինանսական միջոցներ են անհրաժեշտ:

Մաստարայի միջնակարգ դպրոց

Մաստարայի միջնակարգ դպրոցը նույնպես փուլային տարբերակով է վերանորոգվել: Այստեղ շինարարական աշխատանքներն իրականացվել են 7 տարվա ընթացքում՝ 2007-2013թթ.: Շինարարական աշխատանքներն իրականացրել են «Անդրեաս և ընկերներ» ՓԲԸ-ն և «Երևան Ջրշին» ԲԲԸ-ն: Ընդհանուր առմամբ, Մաստարայի դպրոցի համար պետական միջոցներից ծախսվել է մոտ 415 մլն դրամ: Սակայն, դպրոցի ոչ բոլոր մասնաշենքերն են վերանորոգվել պետական միջոցներով: Մի մասնաշենքն ամբողջությամբ վերանորոգել են օտարերկրացի բարերարները:

Մաստարայի միջնակարգ դպրոցի տնօրեն Աննա Արսենյանն ասում է, որ ներկայիս սոցիալ-տնտեսական պայմաններում 7 տարվա ընթացքում դպրոց վերանորոգելը երկար ժամանակահատված չէ: Նրա խոսքով՝ գյուղն այսօր ունի բարեկարգ դպրոց, և իրենք գոհ են կատարված աշխատանքից:

Թեև տնօրենը դդգոհություն չհայտնեց, սակայն զրույցի ընթացքում պարզվեց, որ շինաշխատանքներն առանց թերությունների չեն ընթացել: Մասնավորապես, անհրաժեշտություն է առաջացել վերանորոգել մարզադահլիճի հատակը: Այն սկսել է փտել և մոտ ապագայում չվերանորոգելու դեպքում հնարավոր չի լինի դաս անցկացնել:

Թեև դպրոցն ամբողջությամբ վերանորոգված է, պայմանները բարվոք են, բայց չունեն հանդիսությունների դահլիճ: Միջոցառումներն իրականացնում են կամ համայնքապետարանի դահլիճում, կամ՝ փտած հատակով մարզադահլիճում:

Փարպիի միջնակարգ դպրոց

Մարզի Փարպի գյուղի դպրոցի վերանորոգման համար պետական միջոցներից ծախսվել է 176 մլն դրամ: Վերանորոգման աշխատանքները տևել են 6 տարի և ավարտվել 2014 թվականին: Այն իրականացրել է «Վթարշին» ՍՊԸ-ն:

Փարպիի միջնակարգ դպրոցի տնօրեն Նորիկ Արշակյանը զրույցի ընթացքում անընդհատ ասում էր, որ դպրոցը թերություններ չունի, սակայն, պարզվեց, խոնավությունից պատերի ծեփը պոկված է, վերանորոգված մարզադահլիճի սանհանգույցը չի օգտագործվում, իսկ մարզագույք չեն հիշում, թե վերջին անգամ երբ են ստացել: Աշակերտներն այստեղ խաղում են հերթով: Պետությունը դպրոցների վերանորոգման համար զգալի միջոցներ է ծախսում, սակայն դրանք երբեմն ոչ միայն անարդյունավետ են, այլև չեն անդրադառնում ուսման որակի բարձրացման վրա:

Օրինակ՝ 20 աշակերտ ունեցող դասարարանը ֆիզկուլտուրայի դասն անցկացնում է 10 հատ ցատկապարանով և օղակով:

Ինչ վերաբերում է լաբորատորիային, ապա չեն հիշում, թե վերջին անգամ երբ են նոր գույք ստացել: Այդ պատճառով քիմիայի և ֆիզիկայի լաբորատորիաներում կամ փորձեր չեն անում, կամ էլ դրանք իրականացնում են հին նյութերով, որը երբեմն կարող է վտանգավոր լինել:

Քիմիայի ուսուցչուհի Բավական Հարությունյանը պատմեց, որ սարքավորումները մոտ 35 տարվա են և որպես ուսուցիչ ժառանգել է իր աշակերտական տարիների լաբորատոր նյութերն ու սարքավորումները: Եթե դպրոցի հնարավորությունը ներում է, ապա որոշ նյութեր ձեռք են բերում «Վերնիսաժից», երբեմն էլ խնդրում են այլ դպրոցներից:

Բ. Հարությունյանի ասելով՝ հնարավոր չէ քիմիայի դաս անցկացնել առանց փորձերի՝ միայն պատկերացնելով: Ըստ նրա՝ աշակերտը պետք է տեսնի, թե ինչ է կատարվում, միայն պատկերացնելով հնարավոր չէ արդյունավետ դաս անցկացնել:

10-րդ դասարանի աշակերտուհի Մարի Սիմոնյանը ևս դժգոհ է, որ լաբորատորիան հագեցած չէ և իրենք չեն կարողանում փորձեր անցկացնել: Աշակերտուհու խոսքով, եթե լաբորատոր պայմանները բավարար լինեն, չի բացառվում, որ քիմիայի և ֆիզիկայի նկատմամբ հետաքրքրություն ունեցողների թիվն ավելանա և բուհեր ընդունվեն: Ներկայիս վիճակում դա միայն երազանք է:

Քուչակի միջնակարգ դպրոց

Գրեթե նույն պատկերն է նաև Քուչակ գյուղի միջնակարգ դպրոցում: Այստեղ ծախսվել է 380 մլն դրամ, վերանորոգման աշխատանքներն իրականացրել են «Էրեբունի շինվերանորոգում, «Ագարակ» ԲԲԸ-ները, «Կանժիստրոյ» ՍՊԸ-ն:

Ինչպես մյուս վերանորոգված դպրոցներում, այնպես էլ Քուչակի դպրոցում շինաշխատանքներն առանց թերությունների չեն եղել: Դասասենյակների պատերն այնքան բարակ են, որ դռների հատվածում քարերը թափվել են՝ առաջացնելով անցքեր: Միջանցքից, այդ անցքերի միջոցով հանգիստ կարող ես նայել, թե դասասենյակի ներսում ինչ է կատարվում: Փոխված դռները ևս որակյալ չեն, դրանք արդեն ձեւափոխվել են:

Առաջին մասնաշենքի սանհանգույցների մոտակայքում խոնավությունև այնքան շատ է, որ պատերի ծեփը թափվում է: Վերանորոգված տանիքից ևս ջրի հոսք կա, ինչի հետևանքով ջուրը քայքայում է պատերը:

Քուչակի դպրոցում նույնպես մարզագույքի պակաս կա: Ֆիզկուլտւրայի ուսուցիչ Գագիկ Գասպարյանն ասում է, որ ոչ մի տեսակի մարզագույք չունեն, ընդամենը մի քանի գնդակ:

Բյուրականի միջնակարգ դպրոց

Բյուրականի միջնակարգ դպրոցը վերանորոգվել է 7 տարվա ընթացքում՝ 2007-2013թթ.:  Վերանորոգման աշխատանքներն իրականացրել է «Ագարակ» ԲԲԸ-ն: Դպրոցի վերանորոգման համար պետական բյուջեից ծախսվել է մոտ 371 մլն դրամ, սակայն ներս մտնելիս տպավորությունն այնպիսին է, որ այդ գումարի չափով վերանորոգման աշխատանքներ չեն կատարվել: Իսկ մասնաշենքերից մեկն ընդհանրապես վերանորոգված չէ:

Դպրոցի պատերի ճաքերը աչք են ծակում, իսկ դասասենյակների դռների զգալի մասը կոտրվել է, ձեւափոխվել:

Մեր այցելության ժամանակ դպրոցի տնօրենը տեղում չէր, իսկ ուսմասվարն ասաց, որ առանց տնօրենի չի կարող պարզաբանումներ տալ:

Աղբյուրը`hetq.am

Արթիկի թիվ 4 հիմնական դպրոցը զրկված է տարրական պայմաններից

Լուսանկարներում Արթիկի թիվ 4 հիմնական դպրոցն է: Այս պայմաններում են սովորում և այսպիսի սանհանգույցից օգտվում երեխաները:

Պտղունքում աշակերտները հերթական ձմեռը կանցկացնեն կիսախարխուլ շենքում

Արմավիրի մարզի Պտղունք գյուղում աշակերտները կրկին պատրաստվում են ձմեռը անցկացնել կիսաքանդ շենքում: Պտղունքի գյուղապետ Կարապետ Արթենյանը NEWS.am-ի հետ զրույցում ասաց, որ նոր մասնաշենքի շինարարության մասին արդեն երկար ժամանակ է՝ չի խոսվում:

«Չգիտենք՝ ոնց պետք է լինի, անմարդկային պայմաններ են, մի քիչ էլ որ ցուրտ եղավ, երեխեքի կեսը չեն գալիս դպրոց»,- ասաց Կարապետ Արթենյանը:

Հիշեցնենք, որ գյուղի դպրոցի շինարարության՝ արդեն պատրաստի նախագիծը չեղյալ էր համարվել, նոր դպրոց ունենալու հարցն անորոշ վիճակում է:

Նշենք, որ դպրոցը կիսախարխուլ վիճակում է: Արդեն երկար տարիներ է՝ դպրոցի նոր շենքի շինարարությունը ձգձգվում է:

Աղբյուրը` News.am

Դասադուլ Վարդենիսի վթարային դպրոցում

Արագածոտնի մարզի Վարդենիս գյուղի դպրոցականները դասադուլ են հայտարարել, քանի որ չեն ցանկանում դասի գնալ 4-րդ կարգի վթարային շենքում, իսկ նոր դպրոցը, որի հիմքերը փորել են 2012 թ.ից, դեռ վերջնական կառուցված չէ:

Մարզպետարանի ներկայացուցիչները, ովքեր այսօր դպրոցում էին, հավաստիացրեցին, որ մինչև հոկտեմբերի 10-ը նոր դպրոցի շինարարությունը կավարտվի:

Հիշեցնենք, որ դեռևս 2011-ին կառավարությունը հաստատել էր 430,7 մլն դրամ արժեքով Վարդենիսի դպրոցի կառուցման աշխատանքների ձեռքբերման մրցույթների արդյունքները: Մրցույթը հաղթել էր ՀՀ Ազգային ժողովի պատգամավոր Արագած Ախոյանի «Սպիտակ կամար» ընկերությունը: Վարդենիսցի դպրոցականները կշարունակեն դասադուլ անել, մինչև
խոստացված ժամկետում նոր դպրոցի շինարարությունն ավարտվի:

Աղբյուրը` hetq.am

Մարզերում ֆիզիկական կուլտուրա առարկայի դրվածքը հիմնականում վատ է

Արագածոտնի մարզի գյուղական այն համայնքերում, որտեղ այցելեցինք՝ ծանոթանալու հանրակրթական դպրոցներում ֆիզկուլտուրայի դահլիճների վիճակին, գույքային ապահովության մակարդակին և առկա մյուս խնդիրներին` ընդհանուր պատկերը հիմնականում նույնն էր, ինչ հանրապետության մյուս մարզերում: Ափնայի դպրոցի դահլիճը սեփական ուժերով մասնակի վերանորոգված է, սակայն դահլիճը հեռու է բավարար համարվելուց:
Այն վերջնական տեսքի բերելու և մարզագույքով ապահովելու կարիք ունի: Շենավանի դպրոցի դահլիճի շենքային պայմանները համեմատաբար ավելի լավ են, բայց այստեղ էլ գույքի անհրաժեշտություն կա: Նույն վիճակն է նաև Վարդենուտի դպրոցում: Իսկ ահա Արտաշավանի դպրոցի մարզադահլիճը ավերակ է հիշեցնում: Խնդիրների թվարկումը շարունակելու անհրաժեշտություն չկա, քանի որ, ինչպես ասացինք, պատկերը նույնն է: Ավելացնենք միայն, որ մեր եղած գյուղական դպրոցներում մարզադահլիճները հիմնականում չեն ջեռուցվում եւ ստացվում է, որ տարվա մեծ մասը դրանք պարապության են մատնված: Դպրոցների տնօրենները եւ ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչները փաստեցին, որ առանց այդ էլ սառը կլիմայական պայմաններ ունեցող տարածաշրջանում ձմռան ամիսներին ցրտի պատճառով ֆիզկուլտուրայի դահլիճներում դասեր չեն անցկացվում. դրանք փոխարինվում են շախմատով: Իսկ եթե արձանագրենք նաեւ այն, որ ամռան ամիսներին էլ դպրոցներում արձակուրդ է, ստացվում է, որ դպրոցական դահլիճները լավագույն դեպքում աշակերտներին ծառայել կարող են սեպտեմբեր-նոյեմբեր եւ մարտ-մայիս ամիսներին, այն էլ, եթե տնօրենները եւ ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչները գիտակցեն ու պատշաճ կարեւորություն տան աճող սերնդի առողջության պահպանման ու ամրապնդման ռազմավարական նշանակություն ունեցող խնդրին:

Աղբյուրը` aravot.am